Een aantal maanden geleden ging het gerucht rond in skeelerend Nederland dat dit wel eens het laatste jaar zou kunnen zijn dat de BMW Berlin inline marathon op deze schaal georganiseerd zou worden. Nu stond dit mega-evenement al langer op mijn wensenlijstje en opperde ik deze zomer het idee in huize Brinkers om deze marathon samen met zoonlief te rijden. Ik vond het een mooie afsluiting van een 13-tal jaren schaats- en inlinesport met Jeremy. Van pupil naar neo-senior, van Rotterdam tot Madeira. Hierbij mijn verslag van een topweekend.
Op vrijdag 23 september vertrokken wij richting Berlijn. Spullen afgooien in het hotel en door naar het oude vliegveld van Berlijn waar de expo hallen zijn en je jouw startnummer, tijds-tag en goodiebag kreeg. Je merkt pas hoe groot deze marathon is wanneer je die grote hallen doorloopt, vol met exposanten en deelnemers. Dan sta je gelijk “aan” zeg maar.
Zaterdag is de wedstrijddag en verzamel je in het park voor het indrukwekkende Reichstaggebouw. Skeelers onder, helm op, kleding tas afgeven aan de top organisatie en op naar de start… En dat is wel een dingetje. Op basis van je opgegeven tijd word je ingedeeld in 6 groepen. Groep 1 zijn de pro’s en snelle wedstrijdrijders en daarna vertrekt om de 5 min een volgende iets minder snelle groep. Jeremy zat in groep 1 en ik, bescheiden als ik ben, was ingedeeld in de 6 e en laatste startgroep. Naast dat je dan 30 minuten extra staat te wachten, rij je tussen inliners die vooral willen genieten van de stad en niet het meest vaardig zijn op de skeelers. Erg gezellig dat zeker, maar voor je gemiddelde snelheid niet echt ideaal.
Onder luide beats en aanmoedigingen door de start en op het opdrogende asfalt was het zeker in het begin flink opletten en op zoek naar de droge stukken. Ogen en oren te kort de eerste 10 km. Daarna komt er meer ruimte en ben je meer gewend om met 5000 andere inliners de blauwe lijn te volgen. De blauwe lijn geeft de route aan, alle kruispunten en wegen zijn afgezet en bij de dangerous points staan vrijwilligers aanwijzingen te geven. Tramrails en overstekende voetgangers die de snelheid van de skeeleraars niet helemaal lekker inschatten, vormen ook wel een uitdaging.
Met name de laatste 10 km rij je langs schitterende highlights van Berlijn. Via Unter de Linden, doemt de Brandenburger Tor op en je weet dat de finish in zicht is. Jer heeft iets minder om zich heen gekeken dan ik en kwam al na 1 uur en 8 min, netto tijd, over de finishlijn terwijl ik pas na 1 uur en 57 minuten mijn skeelers uit mocht doen. Met een pijnlijke rechtervoet maar een hele mooie ervaring rijker richting de douche en voor de echte diehards is er ‘s avonds ook nog een grootse afterparty. Een heerlijk biertje na afloop en met veel mooie verhalen en een voldaan gevoel zij we weer vertrokken richting het hotel.
Ter voorbereiding op deze marathon heb ik wat skeelertochtjes in en rondom Lansinerland gereden en zijn ook een aantal andere SIL’ers meegegaan. Was ook erg leuk om te doen!
Dit Berlijn-avontuur smaakt naar meer en hoe gaaf zou het zijn als we met een heuse delegatie SIL-skeeleraars deelnemen aan Berlijn 2023 editie, inclusief de daarbij behorende trainingstochtjes.
Ik hoop dat met dit verslag en bijbehorende foto‘s jullie interesse hiervoor opgewekt is. Voor jong en oud, crack of toerrijder, is het een echte aanrader.
Met sportieve groet,
Peter Brinkers